ندای بغض غریبانه ی نفس هایم
بی هدف مرا بسویت میکشاند.
اما هر روز
دوراز خود
می بینم کسی را که هرگز ندیده ام.
من دراوج سکوت شبانه
تنهاییم را با حرم نفس هایم به آتش میکشم
تا باشد روزی که نزدیک به خود ببینم کسی را که هرگز ندیده ام.
+ نوشته شده در چهارشنبه پانزدهم آبان ۱۳۹۲ ساعت 12:57 توسط نیلوفر
|